رواية غرام رحيم

رحيم بعصپيه : لا اصل ولا فصل انت هنا ف شركه محترمه يا استاذ مش فشارع يعني تلتزم حدودك مفهوم.. اظن كلامي واضح

اسلام وبينظر للارض بخجل: مفهوم.. وانا بعتزر لحضرتك والحصل مش هيتكرر تاني

رحيم بضحكه سخريه: ومين قالك اني هسمح بحاجه زي دي تحصل تاني؟

اسلام: انا اسف مره تانيه

رحيم: عاادل اخصم شهر من مرتب الاستاذ

عادل: حاضر

أسلام: أستاذ رحيم انا والله.......

رحيم: مش عايز اسمع ولا كلمه..ده انت تحمد ربنا انك لسه ف الشركه مترفضش بعد الاسلوب ده

أسلام: شكرا لحضرتك

رحيم بعصبيبه شديده: وانتو وافقين بتتفرجو علي اييي ولا حابيبن انتو كمان يتخصملكو؟ وبز*عيق كللللل واااااحددد عليييييي شغللللهههه يلاااااا

كل المواظفين بيروحو علي شغلهم

وغرام كانت واقفه بتراقب اسلوب رحيم وتفجأت بهبته و بشخصيته القويه وانها اول مره تشوف اسلام بيخاف من شخص لدرجاتي

غرام بندهاش: معقول ده اسلام؟

وبيقاطعها

عادل: انسه اااا

غرام: انسه غرام

عادل بإبتسامه: انسه غرام استاذ رحيم عايز يتكلم مع حضرتك

غرام پټۏټړ: ان... انا

عادل بضحك: مټۏټړھ ليه مټخlڤېش مش هيعملك حاجه

غرام بطمئنان: ااه اوكي بس فين هنا ف الشركه

عادل: لا بره الشركه انا هوصلك

غرام بإبتسامه: اوكيي

چيهان: ساجده بصي مين ال جي

ساجده بتنظر بتشوف مين: ااه ده عمر

چيهان: انا مش عارفه شايف نفسه علي ايي ده حتي مفيش بنت عرفت توقعه او حتي تتكلم معاه دقيقه

انجي: ده كراش نص بنات الجامعه

ساجده بسخريه: هه مش عارفه بيكرشو عليه علي اي

چيهان: انتي مش شايفه ده عينه لوحدها تسحر ولا چس'مھ الرياضي ولا شعرو

ساجده: بس بس بس في اي يچيهان ال يشوفك كدا يقول انك معجبه بي

چيهان: دي حقيقه يااه نفسي اكلمه لو لي مره

ساجده بغرور: انا مش شايفه ف حاجه مميزه يعني اومال لو شفته رحيم اخويا هتعملو اي....وبعدين اصلا ده بنسبالكو انتو مش عارفين تكلمو اما من كلمه واحده مني اخلي يدوب فيا

انجي: طب ورينا

ساجده: اوريكو اي